آنچه که موجب تمایز و توفیق یا عدم توفیق یک اثر ادبی می شود ،در وهلهء اول توانائی و پشتوانه ء فرهنگی خالق آن اثر می بشد.یعنی آفرینندهء آن اثر ،صرف نظر از موضوعی که می خواهد مطرح کند ،از چه شگردی استفاده می کند تا موضوع را به مخاطب انتقال دهد و موجب بر انگیخته شدن احساسات او شود.
این مسئله در آثاری که به تبلیغ مفهوم و مکتبی خاص پرداخته و مفاهیم معنوی را دستمایه خود قرارداده است ،به ویژه اشعار رثائی بسیار حائز اهمیت است و کسانی که در سرودن شعرهای مذهبی قلم فرسائی کرده اند می دانند که پروراندن تصویری تازه و موضوعی نو در مورد حادثه عظیمی که لحظه به لحظه اش در تاریخ ثبت شده و از زوایای گوناگون مورد توصیف و تصویر پردازی اساتید متقدم قرار گرفته است چه مایه مشکل است.
حادثه عظیم عاشورا و جان فشانی پیروان حضرت ابی عبدالله بر سر ایمان خویش سوای آنکه از لحاظ وسعت و عظمت ماورای بضاعت ادراک بشریست و بال تخیل محبان آل علی توان نائل شدن به این اوج اثیری را ندارد ،بدلیل هاله ء تقدسی که قهرمان این واقعه را احاطه کرده برای سرایندگان این اشعار محذوراتی قرار داده که نمی توانند برای ترسیم و تجسیم رفتارها و فدا کاری های این بزرگواران از مصدایق و ما به ازا های مرسوم در شعر استفاده کنند.
ادامه مطلب ...در خود پناه داده کدامین هراس را؟
این رنگهای لرزان
-پروردگان عاطفهء ابر و آفتاب-
در باد
در باد نه، در آتش پائیز
انگار هرکدام همین چند روز پیش
زیباترین نشانهء انکار مرگ بود
تسکین باغ را
بر لب کدام تسلیت آرم
وقتی که ذوق دلزده از ناتوانیم
مرغ مهاجری شد و در واپسین نگاه
اشک وداع ریخت
آذر 73
اصلاح آذر 89
ادامه مطلب ...شیخ علی دوانی-پدر فاطمه رجبی معروف-که نویسند ه ای حاذق بود کتابی دارد با عنوان قلم سرنوشت که فصلی ازآن شرح خاطرات دوران تحصیل او در عراق است.ایشان می گفتند قبل از جنگ شش روزه که قرار بود کشورهای عربی تحت قیادت عبدالناصر به اسرائیل حمله کنند ، فلسطینی هائی که به عنوان پناهنده در عراق ساکن بودند به ما می گفتند که اعراب اگر متحد شوند از دست اسرائیل بزرگ و کوچک راحت می شویم.وقتی منظورشان را از اسرائیل بزرگ پرسیدم دیدم منظور ایران ماست که به زعم آنها مناطق عربی خوزستان و جزائر سه گانه را اشغال کرده است و تاسف می خوردم که برغم این همه احساس هم دردی مردم ایران چرا به چشم دشمن به ما می نگرند.بعد از جنگ شش روزه در عین حال که از شکست خوردن مسلمین ناراحت بودم از یک لحاظ هم به خود می گفتم که خوب شد که برای این فلسطینی ها فرصتی پیش آمده تا به پوچی اوهامشان پی ببرند که به چه کسانی دل بسته اند .به ژنرالهائی که فقط بلدند هرچه مدال دارند به خود بیاویزند و در جلو تلوزیون ژست بگیرند ،باید نظامی گری را از دختر موشه دایان یاد می گرفتند که بی ادعا با هواپیمای شکاریش فرودگاههای نظامی مصر را هدف بمباران قرار داد و از حیز انتفاع ساقط کرد.
ادامه مطلب ...