.

خواندنی های ۳

شیخ علی دوانی-پدر فاطمه رجبی معروف-که نویسند ه ای حاذق بود کتابی دارد با عنوان قلم سرنوشت که فصلی ازآن شرح خاطرات دوران تحصیل او در عراق است.ایشان می گفتند قبل از جنگ شش روزه که قرار بود کشورهای عربی تحت قیادت عبدالناصر به اسرائیل حمله کنند ، فلسطینی هائی که به عنوان پناهنده در عراق ساکن بودند به ما می گفتند که اعراب اگر متحد شوند از دست اسرائیل بزرگ و کوچک راحت می شویم.وقتی منظورشان را از اسرائیل بزرگ پرسیدم دیدم منظور ایران ماست که به زعم آنها مناطق عربی خوزستان و جزائر سه گانه را اشغال کرده است و تاسف می خوردم که برغم این همه احساس هم دردی مردم ایران چرا به چشم دشمن به ما می نگرند.بعد از جنگ شش روزه در عین حال که از شکست خوردن مسلمین ناراحت بودم از یک لحاظ هم به خود می گفتم که خوب شد که برای این فلسطینی ها فرصتی پیش آمده تا به پوچی اوهامشان پی ببرند که به چه کسانی دل بسته اند .به ژنرالهائی که فقط بلدند هرچه مدال دارند به خود بیاویزند و در جلو تلوزیون ژست بگیرند ،باید نظامی گری را از دختر موشه دایان یاد می گرفتند که بی ادعا با هواپیمای شکاریش فرودگاههای نظامی مصر را هدف بمباران قرار داد و از حیز انتفاع ساقط کرد.

بعد از مرگ استالین که در دوران زمامداریش سایه هولناکی از مرگ و ارعاب و تهدید را بر سر افراد تحت حکومت خود گسترده بود و موجبات تصفیه های خونینی در جامعه شوروی شده بود جانشینش خروشچف در اولین سخنرانی کنگره رسمی حزب کمونیست انتقادات فراوانی را متوجه استالین کرد و خط بطلان بر سیاستهای خشن او کشید.حین سخن رانی از جمعیت دعوت شده صدائی برخاست که

شما آن زمان کجا بودید که الآن این همه مخالفت می کنید

خروشچف سخنرانی خود را قطع کرد و با عصبانیت پرسید:

کی این حرف را زد؟

نفس حاضران در سینه حبس شد و سکوت در سرار تالار حکم فرما شد.

خروشچف بعد از تکرار چند باره سوالش گفت:

خوب آقای عزیز در آن زمان من همان جا بودم که شما الآن هستید!

در اواخر سال 1357 که شمارش معکوس برای سقوط رژیم سلطنتی شروع شده بود و شاه سابق شیرازه ء امور از دستش در رفته بود از سر لاعلاجی دست به دامان رجل سیاسیی شد که زمانی فعالیت داشتند و بعد ها مورد غضب ملوکانه قرار گرفتند.یکی از این رجل دکتر مظفر بقائی دبیر کل حزب زحمتکشان بود که در اوائل نهضت ملی شدن نفت با مصدق همراه شد .مظفر بقائی در خاطراتش نقل می کند که شاه مرا به طور خصوصی فرا خواند و پس از شرح بحران بوجود آمده از من پرسید که چه راه حلی به نظرم می رسد.و وقتی به ایشان عرض کردم که متاسفانه کمی دیر اقدام کرده اید گفت با توجه به ثبات طولانیی که در این مدت برقرار بوده هیچ یک از سیاست مداران حاضر راه عبور از بحران را نمی داند.

گفتم چرا من یک نفر سراغ دارم که می توانست براحتی به این نابه سامانی پایان دهد.شاه پرسید جه کسی.گفتم کسی که متاسفانه الآن نمی تواند کاری کند.

شاه گفت خیلی کنجکاو شدم تا بدانم که منظورتان کیست.و چرا نمی تواند کاری بکند.

گفتم بیچاره احمد قوام.که پاداشی در خور خدماتش را نگرفت و در کوران بی مهری ها و جوسازی های مغرضانه در گذشت.

شاه با تاسف گفت که دریغا که رفتار خوبی با آن مرحوم نداشتم هر چند ایشان فردی وفادار و وطن پرست بود

سعدی روزی حین عبور از ناحیه ای به کارگر خشتمالی برخورد که حین کار کردن و خشت زدن اشعار او را با صدای بلند ولی نادرست می خواند، آنچنان که در عین حال که لطف شعر از بین می رود تبدیل به جملاتی سست و بی معنی می شود.به بهانه کمک به او آستین هایش را با لا زد و کفش هایش را در آورد و حین کارشروع به خراب کردن خشتهای از قالب در آمده کرد.

کارگر فریاد بر آورد که:

چه می کنی که حاصل کارم را خراب کردی

سعدی در پاسخ گفت:

من آن می کنم که تو با شعرهای من می کنی.

سوگند

سه شنبه 2 آذر1389 ساعت: 1:28

سلام سلام
عیدتون مبارک
دوست خوبم وبلاگ شما بسیار زیباست خیلی وقت بود که از دیدن یه وبلاگ اینقدر لذت نبرده بودم حتما بهم
سر بزن راهی دارم که آمارت کولاک کنه راستی می تونی در تالار گفتمان من عضو بشی و از امتیاز های
اون بر خوردار بشی
سوگند

.

درباره من

روزانه‌ها

پیوندها

دسته‌ها

ابر برجسب

جدیدترین یادداشت‌ها

بایگانی

خواندنی های ۳