درد دلی با مولا

بر منبر از عدالت تو حرف می زند

آن واعظ جهول که با لا نشستنش
بر رغم سطح دانش پائین نشستگان
گویا ترین نشانه ء نقض عدالت است!


بسیار واژه  های مقدس  که روز و شب
از هر بلند گو و تریبون
تکرار می شود به تواتر
اما تفاوت عمل و قول

-ضدیت شنیدن و دیدن ها-

هر واژه را تهی کند از معنا

اینجا زبان غیر خودی ها را
داغی چنان الیم گذارند
تا از زیاده خواهی تاریخی عقیل
حرفی به اعتراض نیارند

وقتی ملاک شیفتگی شد به خویشتن
باری زبیر و طلحه بهانه ست
تا مشت آهنین شکند هر دهان که گفت
غیر از مجیز ما
خلخال و آن حکایت غارت فرو گذار
اینجا ابوهریره دهد حکم ارتداد
مالک شتر چراند و مقداد دق کند
مروان به پارسائی و تقوی شود عیار

آنان که عقل بر سر اغراض باختند
ای کاش جای ساختن مرقد طلا
یا این همه مبالغه تا حد معصیت
یک ذره از عدالت تو می شناختند

۳۰ مرداد۹۰