.

.

.

.

او با غروب رفت

یک لحظه زیستم

 در زیر آسمان بلورین دست او

 باران لطف ها

 سرشار کرد پهنه خشک کویر را

 آن لحظه زیستم

 در لحظه یی که طعم دگر داشت زندگی

 گلدان هر نفس

 پر بود از ترانه زرین یاس ها

 این زندگی و قصه تلخ نبود و بود

 یک لحظه کاش بود

 

هوشنگ بادیه نشین

ادامه مطلب ...