هست معلم پیمبری که برتبت/بر تر ازو نیست جز خدای معلم

چه میدانند معماران فردا

همین از فرط غم افسردگانند

که از سنگینی بار معیشت

چو موری خسته گام و ناتوانند

هنوز از امتیاز علم گویند

برغم دیدن رجحان ثروت

تو گوئی نیست آن جز رنج و حرمان

تو گوئی نیست جز نفرین و نکبت

عدد هائی که مشق کودکان است

برایش شکل اقساط است و کابوس

به شاگردان چه سان امّید بخشد

چو خود این گونه غمگین است و مایوس!

یقینا پیشه ی پیغمبران است

همین شغلی که در آن آب و نان نیست

چه حاصل شغل دوم بر گزیند

که جز اسباب رنج توامان نیست

ردای معنویت کی برازد

به قد صاحب بنگاه املاک

که این درگیر با تهذیب نفس است

ولی آن فکر و ذکرش آجر و خاک!

چه می شد جای تجلیل دروغین

به فکر درد امثال تو بودند

به جای این مراسمهای مضحک

غبار از خاطر تو می زدودند

اردی بهشت 72